De Meerwaarde van Meer Waarden

“Ieder mens wordt gedreven om betekenis en bevrediging in het leven te vinden,” staat op mijn homepage te lezen. Ik heb dat daar heel bewust neergezet om te laten zien dat ik besef dat ieder mens de behoefte heeft om te voelen dat (ook) hij/zij ertoe doet.

Als een kind in het eerste levensjaar geen menselijke aandacht ontvangt, slechts wordt gevoed en verschoond, heeft het geen gezonde emotionele en sociale basis, en zal het voor het leven lang geestelijk beschadigd zijn.  Van een aantal griezelige oude dictaturen werd later bekend dat men daar uitvoerig mee heeft geëxperimenteerd  – ik zal de gruwelijke details maar achterwege laten.  Maar zelfs in samenlevingen waarvan we het beeld hebben dat ze beschaafd zijn,  werden en worden mensen nog dagelijks gepest, gekleineerd, genegeerd, afgeserveerd, verdrukt, vertrapt, uitgewezen, afgezeken, weggestemd of anderszins afgewezen. Treurig genoeg vaak onbewust of zonder dat er wordt beseft welke impact het heeft als wij onze medemens,  op welke wijze dan ook, langs de zijlijn plaatsen. Wanneer men zich daar wel bewust van is verschuilt men zich dikwijls, vanuit kortzichtige onwetendheid of uit al dan niet plichtsgetrouwe gemakzucht, achter regeltjes en wetten.

• “Ik zou u graag helpen, maar mijn baas zegt…”
• “Ik voel enorm met u mee, maar mijn achterban staat niet toe dat…”
• “Ik begrijp hoe schrijnend dit is, maar ik kan helaas geen uitzondering maken…”

Wij mensen hebben ‘simpelweg’ de waardering om wie we zijn en wat we kunnen nodig om ons nuttig en waardevol te voelen. Eigenwaarde floreert nu eenmaal beter  wanneer we een stukje bevestiging ontvangen. Vooral in periodes die we als moeilijk(er) ervaren hebben we des te meer behoefte aan positieve aandacht om beter gefocust te kunnen blijven op de positieve aspecten in ons leven. We hebben het hier over menselijke warmte.

In een samenleving waar geld inmiddels tot de grootste geluksfactor is verheven zien we inmiddels van nabij dat positieve aandacht, aan mensen die er steeds minder van bezitten, wordt onttrokken. Een crisis los je dan ook niet op door slechts nog meer aanvallen te organiseren op de eigenheid en het bezit van (vooral) de minder bedeelden, want iedereen weet immers dat de natuurlijke reactie hierop uiteindelijk tot opstand zal leiden. Onderwerping is daarom altijd een slechte oplossing voor het gemeenschappelijk welzijn.

Wie zich werkelijk iets van het gemeenschappelijk welzijn van de mens aantrekt zal altijd zorgen dat er een stukje menselijke warmte wordt overgebracht. Echte samenwerking – waar we nooit buiten zullen kunnen – ontstaat uit wederkerige waardering voor wie we diep van binnen zijn. Hiermee zeg je tegen de ander dat zijn/haar kwaliteiten en talenten er mogen zijn. Hetgeen veel eerder tot (zelf)vertrouwen en zowel persoonlijke – als gemeenschappelijke ontwikkeling zal leiden.

Mensen die het (tijdelijk) ‘allemaal’ even niet meer zien zitten, kun je vaak al enorm helpen door simpelweg goed naar ze te luisteren, zonder aanvankelijk ook maar één goedbedoelde ‘oplossing’ aan te dragen. Laat merken dat je luistert, laat zien dat je in staat bent om het ‘verhaal’ vanuit het perspectief van de ander te bekijken en er ontstaat al gauw een betere atmosfeer waarin de persoon in kwestie zich (meer) gehoord en gezien voelt. Je geeft hiermee een stuk erkenning en dat is van essentieel belang voor de basis van welk verband van samenleven of samenwerken dan ook.

Ongetwijfeld zullen er altijd al dan niet bewuste hufters blijven bestaan die anderen aan zich willen blijven onderwerpen, wiens ego’s zich voeden met streven naar materieel bezit, status en andersoortige generatoren van machtsgevoel, waarbij ze zichzelf in het middelpunt van het universum plaatsen. Het is aan de goedwillende mens dit gedrag te herkennen en zelf te kiezen voor diepere menselijke waarden die ver boven de gelukzaligheid van het materiële bezit uitstijgen.  Dat is niet altijd gemakkelijk, maar oefening baart kunst en samen kun je veel bereiken.

De bewuste mens kent zijn/haar persoonlijke kwaliteiten en voedt zowel zichzelf als het collectief door tevens oog te hebben voor de kwaliteiten van de ander, om vervolgens samen te kunnen zoeken naar nieuwe mogelijkheden door bundeling van krachten.

Omdat je niemand kunt – of m.i. zelfs niet mag vragen zijn/haar eigenheid in te leveren, is het onverstandig de talenten en kwaliteiten van de ander te negeren. Toon positieve aandacht (waardering) en je zult zien dat je er samenwerking voor terug zult krijgen. Ieder mens wil  immers graag ergens bij horen en zal zich over het algemeen positief willen onderscheiden op het moment dat hij/zij onderdeel van een collectief uitmaakt en zich daarbinnen geaccepteerd en gewaardeerd voelt.

Ken jezelf in al je facetten, leer de ander kennen door oprecht te luisteren en ontdek dat de optelsom van onze individuele waarden ons heel veel meerwaarde kan opleveren.

Ik wens ons veel succes!